سریره

وَ نَزَعْنا ما فی‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی‏ سُرُرٍ مُتَقابِلینَ حجر/47

سریره

وَ نَزَعْنا ما فی‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی‏ سُرُرٍ مُتَقابِلینَ حجر/47

آهن نازل شده است

این مطلب را در مجموعه علمی خواندم؛

 آیه 25سوره حدید را تداعی میکند:

 

 "وَأَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ"

"آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است. "


عناصر اصلی هر کدام در دمای مشخصی درست می شوند. 

به نظر دانشمندان آهن از جمله عناصری است که

 در ستاره های خیلی بزرگ تر از خورشید درست می شود،

برخی از عناصر نیز در گرمای پس از انفجار اولیه درست شده اند.


1ــ  وقـتی کشش نیروی ستاره ماده ستاره را به مرکز می کشد و فشرده می کند،

 فاصله میان ذرات تنگ و تنگتر می شود، و الکترونها بحالت تحلیل در می آیند و 

بهم نزدیک نمی شوند، و این باعث می شود که دما بسرعت بالا برود. 

هنگامیکه دمای گرما به بالای 170 میلیون درجه می رسد ،

 هسته های هـلیومی ذوب می شوند و عناصر سنگین تری را درست می کنند کـه

 در وحله اول کربن و اکسیژن است و همینطور با بالا رفتن دمای گرما به درجه معینی، 

بترتیب عناصر سنگینتر و پیچیده تری درست می شود .


 2ـــ در  700 مـیـلـیـون درجه  کـربن به نئـون و منیزیم تبدیل می شـود. 

در قشرهای بیرونی تر آن که دمای حرارت کمتر است ،

تبدیل هـلـیوم به کـربن و هیدروژن به هـلـیوم ادامه پیدا می کند.


3ـــ وقـتـی دمـای حـرارت در مـرکز هـسـتـه به یک و نـیم مـیلیارد درجه می رسد،

 اتمهای نئون آغاز به ذوب شدن می کنند و اکسیژن و منزیم بیشتری را ایجاد می کنند.


4ـــ وقـتی دمای حرارت بالای دومیلیارد می رسد ،

اتمهای اکسیژن بهم فشرده تر ذوب می شـونـد و به سیلیکـون و گـوگـرد تبدیل می شوند. 

این عـناصر بوسـیـلـه قـشرهای عـناصر متحد الـمرکز اکسیژن، نئون، کـربن، هـلـیـوم و هیدروژن 

احاطه شده اند.


5ــ فـشـار نـاشـی از اضـمـحـلال هـسته ای دمای حرارت را بالای 3 میلیارد درجه بالا می برد و

 در مرکزِ فـشـرده شـده، سیـلـیکون و گوگرد را به کره ای از آهـن تـبدیل می کند که

 تـقـریباً 1.44 جـرم خـورشـیـد می شود.

به دلـیل ساختمان هسته ای آهن که اجازه نمی دهـد اتـمـهـا ذوب و مـضـمـحل شوند و

 عنصر سنگین تری درست شوند، این آخرین واکنش است که می تواند در مرکز ستاره رخ بدهد.


 6ـــ وقتی امـتـزاج در داخـلی تـریـن بخـشـهای ستاره تمام می شود،

 آخرین مرحله جاذبه (جذب) آغـاز می شود. 

هـسـتـه آهـن در مرکز سـتاره  خــود را با سرعتی معادل 70000کـیـلـومـتـر درثانیه جمع می کند.

 درجه حرارت تا صد میلیارد درجه بالا می رود. 

هـسته های آهن بهم فشرده شده ودر هم مضمحل می شوند.

 این گـرمـای تـصــور نکـردنی انـدازه هـای بـسیار زیادی از نوترون تـولید می کند که

 در وسط ستاره محصور هستند. ماده در این حرارت به آخریـن حـد تـراکـم خـود رسـیده و

 بیش از این نمی تواند فشرده بشود. نیروی دفع میان هسته ها بیشتر از نیروی جاذبه می شود.


7ـــ با پس زدن از جانب مرکز سـتاره، ماده  از مرکز ستـاره در موج انفجار پرتاب می شود.

 در پرت سازی از میان قشر سیلیکون سرازیر می شود که آنرا گرم کرده و بخشی از هـسته هـای

 آنرامضمحل می کندوایزوتوپهای رادیواکتیوی نیکل وعناصرسنگـیـن تردیـگـری رادرسـت می کند.

 موج انـفـجـاردرحینی که به بیرون سفرمی کند به درست کردن عناصر جدید دیگری ادامه می دهد.

 ستاره منفجر می شود و در فضا پخش می شود.

 به این ترتیب آهـن در ستاره هـا و در حرارت بالای 3 مـیـلـیارد درجه تـولید می شود وبا انفجار

ستاره در هستی پراکنده می شود. و به این ترتیب نیز آهـن از آسـمان به زمـیـن نازل شده است.

آهـن بیش از یک سـوم از مـواد زمین را تشکیل می دهد. 

 بیش از 99 درصد آن در درون زمین است.

 بمیزانیکه از مرکز زمین رو بـطـرف سـطح می آیـیم درصـد آن کـم و کـمـتـر می شـود. 

آهـن مـوجـود در قشر خارجی زمین حدوداً 5 یا 6 دهم درصد کل آهن زمین است.


** نیروی موجود در آهن فوق العاده زیاد است:
چنانکه آیه شریفه مطرح کرده است 

"نـیـروی مـوجـود در آهـن فوق العاده زیاد" است.

 برای درست کردن یک ذره آهن،

 نـیـروئـی بیش از چهار برابر نیروی موجود در منظومه شمسی مورد نیاز است.