سریره

وَ نَزَعْنا ما فی‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی‏ سُرُرٍ مُتَقابِلینَ حجر/47

سریره

وَ نَزَعْنا ما فی‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی‏ سُرُرٍ مُتَقابِلینَ حجر/47

کلمه طیب

إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ

الْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ 

 (فاطر: 10) 

سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى ‏رود و

 کار شایسته به آن رفعت مى‏ بخشد..

سیر کلمه طیّب به طرف خداوند است، مقصدش خداست.

 کلمه ی طیّب یعنی روح و جان پاک. 

مقصد جان پاک، خداست. ببینید غایت و مقصد کجاست؟

 می توان از این خاک به کجا اوج گرفت. 

عمل صالح جان پاک را اوج می دهد.

 یعنی جان پاک را نمی توان از عالم طبیعت جدا کرد مگر اینکه صاحب عمل صالح باشد.

 عمل صالح است که رفعت می دهد و روح را به مقصدش می رساند. 

اگر عمل صالح نباشد انسان در عالم طبیعت محبوس می شود. 

در روایت داریم: 

«الدنیا سجن المومن»، 

دنیا زندان مومن است.

 جان باید ازاین عالم مسافرت بکند...