* چرا باید به «سبک زندگی» اهمیت داد؟
یکی از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامی عبارت است از سبک زندگی کردن،
رفتار اجتماعی،شیوه‌ی زیستن ؛اینها عبارةٌ اخرای یکدیگر است ؛
این یک بُعد مهم است.
اگر از منظر معنویت نگاه کنیم که هدف انسان، رستگاری و فلاح و نجاح است؛
باید به سبک زندگی اهمیت دهیم؛
اگر به معنویت و رستگاری معنوی اعتقادی هم نداشته باشیم،
برای زندگی راحت، زندگی برخوردار از امنیت روانی و اخلاقی، باز پرداختن به
سبک زندگیمهم است.
بنابراین مسئله، مسئله‌ی اساسی و مهمی است.
ما اگر پیشرفت همه‌جانبه را به معنای تمدن‌سازی نوین اسلامی بگیریم ؛
بالاخره یک مصداق عینی و خارجی برای پیشرفت با مفهوم اسلامی وجود دارد؛
اینجور بگوئیم که :
هدف ملت ایران و هدف انقلاب اسلامی، ایجاد یک تمدن نوین اسلامی است؛
این محاسبه‌ی درستی است .
این تمدن نوین دو بخش دارد: یک بخش، بخش ابزاری است؛ یک بخش دیگر،
بخش متنی و اصلی و اساسی است. به هر دو بخش باید رسید.
اما بخش حقیقی، آن چیزهائی است که متن زندگی ما را تشکیل میدهد؛
که همان سبک زندگی است که عرض کردیم.
این، بخش حقیقی و اصلی تمدن است؛
مثل مسئله‌ی خانواده،سبک ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف،
نوع خوراک، نوع آشپزی، تفریحات، مسئله‌ی خط، مسئله‌ی زبان،
مسئله‌ی کسب و کار، رفتار ما در محل کار، رفتار ما در دانشگاه،
رفتار ما در مدرسه، رفتار ما در فعالیت سیاسی،رفتار ما در ورزش،
رفتار ما در رسانه‌ای که در اختیار ماست، رفتار ما با پدر و مادر،
رفتار ما با همسر، رفتار ما با فرزند، رفتار ما با رئیس، رفتار ما با مرئوس،
رفتار ما با پلیس،رفتار ما با مأمور دولت، سفرهای ما، نظافت و طهارت ما،
رفتار ما با دوست،
رفتار ما با دشمن، رفتار ما با بیگانه؛
اینها آن بخشهای اصلی تمدن است، که متن زندگی انسان است.
در این بخش، پیشرفت ما چشمگیر نیست؛
در این زمینه، ما مثل بخش اول حرکت نکردیم،
پیشرفت نکردیم.
خب، باید آسیب‌شناسی کنیم؛ چرا ما در این بخش پیشرفت نکردیم؟
یعنی توجه به آسیبهائی که در این زمینه وجود دارد و
جستجو از علل این آسیبها.
البتهما اینجا نمیخواهیم مسئله را تمام‌شده فرض کنیم؛
فهرستی مطرح میکنیم:
چرا فرهنگ کار جمعی در جامعه‌ی ما ضعیف است؟ این یک آسیب است.
با اینکه کار جمعی را غربی‌هابه اسم خودشان ثبت کرده‌اند،
اما اسلام خیلی قبل از اینها گفته است: «تعاونوا علی البرّ و التّقوی»،
یا: «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا».
یعنی حتّی اعتصام به حبل‌اللّه هم باید دسته‌جمعی باشد؛ «و لا تفرّقوا».
چرا در برخی از بخشهای کشورمان طلاق زیاد است؟
چرا در برخی از بخشهای کشور روی آوردن جوانها بهمواد مخدر زیاد است؟
چرا در روابط همسایگی‌مان رعایتهای لازم را نمیکنیم؟
چرا صله‌ی رحم در بین ما ضعیف است؟
چرا در زمینه‌ی فرهنگ رانندگی در خیابان،
ما مردمان منضبطی به طور کامل نیستیم؟
این آسیب است. رفت‌وآمد در خیابان، یکی از مسائل ماست؛
مسئله‌ی کوچکی هم نیست،مسئله‌ی اساسی است.
آپارتمان‌نشینی چقدر برای ما ضروری است؟ چقدر درست است؟
چه الزاماتی دارد که باید آنها را رعایت کرد؟
چقدر آن الزامات را رعایت میکنیم؟
الگوی تفریح سالم چیست؟
نوع معماری در جامعه‌ی ما چگونه است؟
ببینید چقدر این مسائل متنوع و فراگیرِ همه‌ی بخشهای زندگی،
داخل در این مقوله‌ی سبک زندگی است؛
سبک زندگی در بیانات امام خامنه ای -بخش اول