ساحران

گاه آدم مومنیگناهی،خطایی کرده و استغفار می کندوخدا او را نجات می‌دهد،

اما گاه فردی عمری درباری فرعون بوده وبرای پول و اعتبار به مقابله ی رسول الهی می آید و

وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ  و قسم به عزت فرعون دارد،

ولی با اولین حرکت و اولین معجزه رسول الهی از ‏اولین کسانی می شوندکه

 ایمان می آورند و تازه این نیست که فقط ایمان بیاورند ، به مقام شهادت می رسند!!!....

چگونه می شود که

یک عده کافر به این درجه از ایمان و معرفت برسند که 

حتی ‏اینها را تهدید کنند به بریدن دست و پا و اینها هم بگویند که برایشان مهم نیست و بگویند که

قَالُوا لَا ضَیْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنْقَلِبُون(۵۰ )

گفتند باکى نیست ما روى به سوى پروردگار خود مى ‏آوریم

و

 إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَایَانَا أَنْ کُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِینَ(۵۱ )

ما امیدواریم که پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشاید که نخستین ایمان‏ آورندگانیم

 حضرت امام حسین (ع )  در دعای عرفه اش چه چیزی را به ما معرفی میکند ؟

اینکه حتی ساحران فرعون ‏نجات پیدا کردند ؟

اینکه بگوییم ما هم این طمع را داریم ؟

اینکه شاید نقصان و کوتاهی و ظلمت ما به درجه ساحران فرعون نرسد که

 حضرت در این دعا می‌ فرماید:

 ''یاکلون رزقه و ‏یعبدون غیره''

این ساحران رزق خدا را می‌خوردند و عبادت غیرخدا می‌کردند ...

یعنی که ظلمت در ظلمت....

یعنی که اگردر درجه ظلمت نیز مثل آنها باشیم ،باز امید داشته باشیم که

ما من قلب الا بین اصبعین مـن اصـابع الرحمان ان شاء اقامه و ان شاء ازاغه 

آمده بودند به جنگ پیامبر خدا اما بی حیاء و پرده در نبودند،

خیلی مؤدب ایستادندو حتی تعارف هم کردند که

 می خواهید اول شما شروع کنید.

"قالوا یا موسی إمّا أن تلقِیَ و إمّا أن نکونَ أوَّلَ مَن ألقی"؛

در تفسیر الصافی می فرماید:

این کلام، مراعات ادب را از طرف ساحران نشان میدهد.

 (صافی، ج ۳، ص ۳۱۱ )

شاید همین ادب زمینه هدایت و عاقبت بخیری آنها شد که

 صبح کافر بودند و دشمن خدا،

اما غروب مسلمان شدند و شهید راه خدا...

همان ادبی که زمینه عاقبت بخیری حر را در روز عاشورا فراهم ساخت و

 توفیق شهادت در رکاب امامش را روزی او کرد...